Błędów dotyczących wyrobów budowlanych jest pokaźna lista. W naszej ocenie najczęściej spotykanym problemem jest stosowanie wyrobów budowlanych niezgodnie z przeznaczeniem lub stosowanie w zakresie w którym nie były oceniane. Należy pamiętać, że oznakowanie wyrobu znakiem budowlanym B i otrzymanie od producenta KDWU nie wyczerpuje problemu, ponieważ, pewne cechy są zachowane dopiero wtedy, gdy wyrób jest zastosowany zgodnie z przeznaczeniem i wg zaleceń zawartych w krajowej ocenie technicznej oraz w dokumentach w niej powołanych, w tym również zgodnie z instrukcją.
W przypadku zastosowania wyrobu niezgodnie z przeznaczeniem, ułatwiamy dostawcy uniknięcie odpowiedzialności za deklarowane parametry techniczne. Należy również pamiętać, że czym innym jest deklarowanie parametrów w kartach katalogowych, a czym innym jest deklarowanie parametrów w krajowej deklaracji właściwości użytkowych. W przypadku wyrobów objętych obowiązkową certyfikacją spotykane jest, że odbiorcy (w tym markety budowlane) nie posiadają udostępnionej przez dostawcę krajowej deklaracji właściwości użytkowych, a certyfikat uznają za dokument wystarczający.
Należy zatem pamiętać, że niezależnie od certyfikatu, niezbędnym dokumentem dla każdego wyrobu budowlanego który znajduje się z wykazie rozporządzenia powinna być wydana KDWU, a wyrób następnie powinien być oznakowany etykietą ze znakiem budowlanym. Kolejnym problemem jest, to, że nagminnie spotyka się, że w procedurze zgodności Producent posłużył się specyfikacją techniczną, która nie jest normą wyrobu, a jedynie normą określającą wycinek cech. Tego typu proceder jest łatwy do zaobserwowania w marketach.
Z reguły dość łatwo jest rozpoznać nieprawidłowość, ponieważ jest na prawdę znikoma liczba norm, na podstawie których znakować można wyrób znakiem budowlanym. Niemalże zasadą jest, że jeżeli wyrób znakowany jest znakiem B, to powinna być opracowana dla niego Krajowa Ocena Techniczna.